Alternative of malreported facts

Laat ik beginnen met excuses. Ik zal vandaag vrij veel Engelse woorden gaan gebruiken. De reden hiervoor is vrij simpel. Ik wil het graag met u hebben over het boek 1984 van George Orwell. Overigens ook als u de film heeft gezien, of als u in de bijzonder gelukkige omstandigheid bent geweest dat u de briljante en beklemmende uitvoering van het toneelstuk in London heeft bijgewoond, dan zult u goed begrijpen waar ik het over wil gaan hebben.

Ik wil het namelijk met u hebben over Newspeak, de taal die het regime, bestaande uit de partij/ideologie Ingsoc, afgeleid van English Socialist Party, invoert in Oceania, een van de superstaten in dit boek. En om die taal op een goede manier te kunnen linken aan het hier en nu, moet dat wel met de originele Engelse woorden.

Waarom dit momenteel zo relevant is? Ik werd laatst getroffen door een vreemd gevoel. Voor de zoveelste keer was er op tv/laptop, mijn persoonlijke telescreen zo u wil, een item over Trump en zijn adviseurs, de inner party. De onderwerpen waren alternative facts en fake news. Termen die we ondertussen te pas en te onpas tegenkomen. In mijn hoofd begon echter een langzaam proces op gang te komen, een proces dat zou leiden tot de herinnering die ik vandaag met jullie wil delen. In 1984 worden namelijk veel nieuwe en door Orwell verzonnen termen gebruikt, hiervoor heb ik er al een paar benoemd, maar de meest bekende als room 101, big brother of BB en doubleplusgood komen daar nog eens bij.

De termen waar het mij echter om gaat, zijn de termen: Misprint, malquoted en malreported. Deze drie termen betekenen in de basis hetzelfde; een foute weergave door de media van de mening of doelen van de overheid, in de ogen van diezelfde overheid. En dit is waar ik me zorgen begon te maken over wat er nu gaande is in de wereld en dan in het bijzonder in de Verenigde Staten en in ons eigen land.

Als we één ding hebben geleerd in onze millennia hier op aarde dan is het wel dat kennis macht is. En degene die gezaghebbend deze kennis verspreidt is misschien wel de machtigste. Het is dan ook niet voor niks dat ik mij ontzettend kan opwinden over het beknotten van de vrijheid van de media. Als de overheid zich actief met media gaat bezighouden, leidt dat enkel tot onheil. Dit is ook de reden dat in 1984 zoveel aandacht aan de manipulatie van de media, vooral ook manipulatie achteraf, wordt besteed.

En heel lang heb ik gedacht: ”Wat een onzin, feiten zijn feiten.” En natuurlijk, op het moment dat Winston, hoofdpersoon in het boek, wordt gemarteld en verteld wordt dat 2+2 ook prima 5 kan zijn, dacht ook ik, wellicht na foltering, zou ik andere feiten kunnen zien. Maar wat blijkt nu, heden ten dage is het doodnormaal dat politici willens en wetens leugens verspreiden en nog zorgwekkender, zelfs objectieve feiten, bijvoorbeeld uitspraken, opgenomen door verschillende televisiestations, ontkennen.

Onwillekeurig schoot even door mijn hoofd, wat nou als de politici in kwestie gelijk hebben en de heersende klasse die beelden van al die zenders achteraf heeft gemanipuleerd en aangepast. Maar misschien is dat wel een thought crime.

Hoe het ook zij, dat 1984 een meesterwerk is, daar zijn de meesten die het boek gelezen hebben, het wel over eens. Daarnaast, alleen al het aantal nieuwe woorden dat Orwell op deze wijze heeft toegevoegd aan de Engelse taal, laat zien dat de invloed van het boek tenminste op die manier groot is.

Ikzelf heb jaren gedacht dat de dystopische toekomst die Orwell schetste veel te onrealistisch was. Ik begin mij het laatste jaar echter wat meer zorgen te maken. Niet dat ik een grote angst heb voor welke Amerikaanse president of Nederlandse partijleider dan ook, veel zorgwekkender is dat de ostentatieve manipulatie van de (sociale) media door de samenleving wordt gezien als de normaalste zaak of zelfs helemaal niet wordt gezien. En hier komt de moeilijkheid, omdat de media vrij moeten zijn, kunnen we ook niet heel hard optreden tegen de manipulatie van nieuwsberichten. Men is tenslotte vrij om te publiceren wat men wil. Als we dit anders willen zien, dan zal er een instantie moeten komen die kan censureren en…. Jawel aanpassen of verbieden na publicatie. En daarmee is de cirkel van media manipulatie rond. En natuurlijk kunnen nu al sommige grootschalige en kwetsende leugens langs juridische weg worden gecorrigeerd, de grootste en meest wijdverbreide leugens kunnen echter nog steeds niet of moeilijk worden aangepakt.

Wat moeten we nu dan als kritische mediaconsument? Laten we beginnen met een breed aantal bronnen wanneer we media tot ons nemen. Zeker als het gaat om gratis media. Dat brengt me meteen bij een tweede punt, laten we vooral ook geld uitgeven aan onze nieuwsmedia zodat professionele journalisten en onderzoekers in ieder geval de grootste troep eruit wieden. Begrijp mij niet verkeerd, ook hier kan absoluut sprake zijn van vooroordelen en manipulatie maar de kans is doorgaans iets kleiner, en belangrijker, doorgaans weet u uit welke hoek de vooroordelen komen. Zo zal het niemand verbazen als de Telegraaf iets positiefs over rechtsere law and order partijen zegt of wanneer de Volkskrant de linksere partijen in het zonnetje zetten. Hier komt mijn eerste punt daan weer van pas. Tot slot, simpeler kan bijna niet, geloof niet alles wat u leest! Twijfel aan berichten die u vreemd in de oren klinken maar bedenk ook bij informatie die u logisch in de oren klinkt, dat het niet de waarheid hoeft te zijn.

Afsluitend ben ik het u eens wanneer u zegt dat u malreporting en malquoting nog iets enger vindt dan een individuele politicus die bewust valse of oneigenlijke informatie verspreidt. Maar het komt wel verdraaid dicht bij elkaar als een president of partijleider dit individu zijn. Als zij dit als persoon al doen en kennelijk goed vinden, is het maar een kleine stap naar Ingsocachtige media taferelen.

Trump is president-elect, en nu?

Oh man wat een verrassing en wat zat ik ernaast, Trump president. We kunnen er met z’n allen heel veel van vinden, en dat doen we ook, maar de Amerikaanse kiezer heeft gesproken. Dat wil zeggen, conform het Amerikaanse kiessysteem en voor zover we dat nu kunnen zien.

Want het lijkt erop dat Clinton mogelijk de popular vote heeft gewonnen en daarmee dus meer Amerikaanse kiezers achter zich heeft gekregen dan Trump. Door het Amerikaanse systeem met kiesmannen, verliest zij uiteindelijk toch bijzonder ruim.

Daarnaast kan het in theorie zo zijn dat enkele van de kiesmannen hun stem niet uitbrengen zoals zij worden geacht conform de uitslag in hun staat. Maar het is in de geschiedenis van de VS nog niet eerder gebeurd dat door het wijzigen van een of enkele stemmen een andere winnaar uit de bus kwam. Aan de andere kant, er is ook nog nooit een president elect geweest die niet eerder een positie in het leger of het openbaar bestuur heeft bekleed.

Deze twee opmerkingen zijn overigens constateringen en verduidelijkingen, niet een aanklacht tegen of een oproep aan het adres van het Amerikaanse kiesstelsel.

Waarom was de uitslag nou zo’n verrassing? Omdat werkelijk álle peilingen, inclusief die van FOX er volledig naast zaten. En waarom? Omdat de opkomst van wat Clinton “the basket of deplorables” noemde bijzonder hoog lijkt te zijn geweest. We zullen de volledige analyse van de resultaten nog even moeten afwachten voordat er echt conclusies te trekken zijn, maar duidelijk is wel dat de geoliede ouderwetse campagnemachine van de familie Clinton hopeloos heeft gefaald. Daarnaast bleek eens te meer wat een ontzettende diepe hekel sommige Amerikanen aan Clinton(s) hebben. Ook hebben we gezien dat politiek taalgebruik, tenminste tijdens de campagne, uit de tijd is.

Een en ander doet denken aan de debatten rond de Brexit maar ook aan de nee-stem van de Colombianen tegen het vredesakkoord met de FARC. Duidelijk, af en toe zelfs plat, taalgebruik, gecombineerd met een afkeer van het establishment en een verrassend hoge opkomst van het nee-kamp, zorgden ook in die gevallen voor een uitslag die de mainstream media niet zagen aankomen.

Wat ik fascinerend vond, zowel tijdens de campagne als de afgelopen 24 uur, was de vooringenomenheid die de media in zowel de VS als hier in Nederland tentoon hebben gespreid. Alles wat over Clinton ging, werd inhoudelijk behandeld, ook het slechte nieuws. Waar het Trump betrof werd er veel vaker veroordeeld en gelachen zonder inhoud en dat is slecht maar vooral ook jammer. Media mogen en moeten natuurlijk nieuws duiden maar moet er ook voor zorgen dat boodschappen op faire wijze bij de burgers komen. Typerend was voor mij de stemming in de NOS studio vanochtend die ik niet anders dan ontredderd kan noemen.

Nogmaals, ik vond Clinton ook de betere keuze maar Trump heeft ook gewoon goede inhoudelijke punten. Daarnaast voel ik mij economisch gezien altijd al meer een republikein dan een democraat. Dat neemt niet weg dat Trump flink wat werk zal moeten verzetten om zijn onbehouwen uitspraken uit de campagne recht te zetten. Niet alleen aangaande vrouwen en Mexicanen maar bijvoorbeeld ook over de NAVO. Ik ga ervan uit dat hij dit zal gaan doen, enigszins vergelijkbaar met Boris Johnson na de Brexit campagne.

Ik maak mij dan ook veel minder zorgen over de gevolgen van zijn verkiezing dan veel mensen in de media. Ik maak mij wel zorgen over de koers van het land waar het aankomt op de sociaal liberale punten zoals LGBTQIA- en vrouwenrechten. Maar dat heeft veel meer te maken met het feit dat de republikeinen zowel het huis als de senaat hebben gewonnen en veel minder met de verkiezing van Trump als zodanig.

Dan nog een laatste punt. Op veel, sociale, media zie ik nu vragen die neerkomen op :”Wat vertel ik nu mijn kinderen?” Bij voorkeur gevolgd of voorafgegaan door een Godwinnetje. Het antwoord is namelijk heel eenvoudig, Amerika heeft op democratische en vreedzame wijze een nieuwe president gekozen die het beste met het land voor heeft. Het echte probleem is dat veel, nee echt niet iedere, en zeker u als lezer niet natuurlijk, ouders hun kinderen tijdens de campagne, al dan niet onder invloed van de media, gevoerd hebben met een antipathie en soms zelfs haat, jegens Trump waar de honden geen brood van lusten. Lastig is dan vooral ook het eigen optreden van de ouders in kwestie. Dit narigheidje zou zijn verdwenen als de uitslag was geworden zoals we hadden verwacht, want dan hadden we allemaal om Trump kunnen lachen en waren er geen kritische vragen van de kinderen gekomen. Nu worden we echter geconfronteerd met de manier waarop we zelf Trump hebben afgeschilderd en dat is best pijnlijk.

Ondanks dat ik mij dus weldegelijk zorgen maak om de richting die Amerika nu in slaat, zult u mij, mede om de hiervoor genoemde redenen, niet horen huilen met de wolven waar het aankomt op de gepercipieerde mogelijke desastreuze gevolgen van het presidentschap van Trump.

 

 

 

Trump versus Clinton, mijn keuze en voorspelling

Morgen is het zover, de verkiezing die uiteindelijk zal leiden tot de installatie van de, volgens velen, machtigste persoon ter wereld. We hebben het al uitgebreid gehad over de verschillende debatten en over de nodige uitspattingen, waar we het nog niet over hebben gehad, is mijn persoonlijke voorkeur en keuze. Nou is die ook niet heel erg relevant daar ik toch niet mag stemmen in de Verenigde Staten. Er hebben echter genoeg mensen naar gevraagd dus ik doe mijn best een afweging neer te zetten. Daarbij zal ik wat heen en weer gaan tussen een keuze vanuit mijn Nederlandse en Amerikaanse perspectief, het zal uiteindelijk leiden tot een enkele keuze, dat beloof ik.

Traditioneel ben ik binnen het Amerikaanse systeem een republikein waar het aankomt op de economie en handel. Waar het aankomt op de medisch ethische kwesties als euthanasie, gentherapie, stamceltherapie etc. bevind ik mij meer aan de zijde van de democraten.

In de laatste verkiezingen heeft dit afwegingskader, aangevuld met honderden andere kleine overwegingen steevast geleid tot mijn steun voor de republikeinse kandidaten, inclusief John McCain met running mate Sarah Palin in 2008, alhoewel ik moet toegeven dat een president met een niet witte huidskleur mij toen ook gewoon wel heel erg vrolijk stemde. Die verkiezingen waren voor mij dan ook een feestje in dat opzicht, niet je favoriete president en toch blij met de uitslag.

Ditmaal is het behoorlijk anders. Met beide kandidaten heb ik namelijk helemaal niks. Ik mag ze niet, ik vind ze niet leuk of grappig, ik vind ze zelfs niet aimabel of lief, laat staan intelligent of erudiet. Daarnaast zijn de punten waar het deze verkiezing over gaat ook niet de mijne. Trump heeft het constant over een muur en de e-mails van Clinton en Clinton heeft het permanent over het disrespect van Trump voor vrouwen, een eerlijk belastingsysteem en schuldenvrij hoger onderwijs.

We bespreken eerst de punten van Trump . De muur boeit mij niet, ten eerste omdat ik niet in de VS woon en ten tweede omdat het bouwen van een muur nog nooit heeft geleid tot de gehoopte vrede of buitensluiting van een groep. Of het nou gaat om de Chinese of de Berlijnse muur, uiteindelijk wordt elke muur geslecht. De e-mails van Clinton zijn voor mij wel een serieus punt en dan vooral het feit dat zij, tegen de regels in, overheid e-mails via een speciaal daarvoor opgezette e-mailserver verstuurde. Dat is gewoon stom en je mag verwachten van iemand met zo’n ervaring dat ze beter weet, minpuntje dus. Naast al deze “inhoudelijke” punten, heeft Trump geen enkele ervaring in de politiek, hetgeen door een deel van zijn achterban als pluspunt wordt gezien, door mij zeker niet.

Clinton heeft het aan de andere kant veel over Trump die over denigrerend vrouwen praat, de man is gewoon een zwijn op dat gebied. Is hij daardoor per definitie ongeschikt voor het ambt van president? Nee, niet per se maar het is wel een hele zware min. Het eerlijke belastingsysteem heeft Clinton goed geleend van Bernie Sanders, haar tegenstander in de primaries. Een wat mij betreft lekker populistisch punt voor de linker kant van de aanhang maar niet heel boeiend. Dan het, eveneens van Sanders geleende, punt aangaande hoger onderwijs, hier sta ik gewoon net even iets anders in dan mijn democratische vrienden. Clinton heeft een bijzonder uitgebreid CV waar bijna alles op staat wat je je maar kan indenken. Dit wordt door tegenstanders gezien als een minpunt omdat zij onderdeel van “het systeem” zou zijn. Dat kan best zo zijn, maar ik prefereer het toch als iemand enige ervaring heeft als politiek bestuurder voor zo’n belangrijke functie.

Maar waar sta ik dan nu? Want de Greens, zijn voor mij ideologisch geen optie omdat zij veel te ver op de linker kant van het spectrum acteren. De libertariërs heb ik eerder al afgeschreven. De enige kandidaat die dan nog over zou blijven, mits ik in een staat zou wonen waar hij op het biljet staat of waar ik zelf een kandidaat mag toevoegen, de zogenoemde write-in, zou Evan McMullin zijn. McMullin stelde zich kandidaat als onafhankelijke kandidaat omdat hij vond dat Trump nooit president mag worden. Hij strijdt met voornamelijk traditioneel republikeinse ideeën en een beperkt budget een onafhankelijke campagne en zal het dus ook niet gaan halen. Zijn ideeën zijn wat mij betreft ook iets té traditioneel en voelen te veel als een te snel in elkaar geflanste campagne.

Ok, dus geen greens, libertariërs of onafhankelijken, dan blijven Trump en Clinton over. Het sneue is dat qua onderwerpen vooral de punten die op hen als, publiek persoon slaan een reden zijn om mijn keuze uiteindelijk op te baseren. Dat betekent dan ook dat Hillary Clinton uiteindelijk mijn steun krijgt, puur omdat zij ervaring heeft en daarnaast Trump alles is waar ik mij als feminist voor schaam.

Ik heb eerder gezegd dat zij de verkiezingen met groot verschil zal gaan winnen, dit denk ik nog steeds. Ik denk dat zij uiteindelijk rond de 51% zal halen tegen 41% voor Trump met de libertariërs rond de 7% en de groenen rond de 1%.

Nog belangrijker, ik verwacht dat Clinton van de 538 kiesmannen er uiteindelijk zo’n 330 zal binnen halen met ongeveer 200 voor Trump. De democraten hebben de laatste dagen nog een stevig offensief ingezet om een optimaal resultaat neer te zetten in de staten waar het nog spannend is. Daarnaast heeft de FBI uiteindelijk toch niks verdachts gevonden in de laatste e-mails van Clinton. Ik denk dat dat voldoende zal blijken te zijn om de verkiezing van de eerste vrouwelijke president van de Verenigde Staten een feit te laten worden.

Clinton en jawel, wederom, e-mails…

Een week geleden concludeerde ik na het laatste debat nog:” Hiermee is het lot van Trump echt bezegeld, Clinton gaat deze verkiezingen glansrijk en wellicht met historische overmacht winnen.” En nu, een week later, heropent de FBI het onderzoek naar de e-mails op de privéserver van Clinton.

Dat e-mails haar achilleshiel waren en zijn, behoeft geen verdere uitleg maar de timing is nu wel echt heel goed/slecht, afhankelijk aan welke kant van het spectrum u zich bevindt. Zelf hink ik op twee gedachten wat dat betreft. Als er op dit moment iets uit een onderzoek komt, dan moet dat ook gewoon, net als bij een onderzoek naar eenieder afgehandeld worden. Aan de andere kant, anderhalve week voor de verkiezing, een dusdanig zwaar besluit, dat voelt wel heel toevallig aan. Hoe het ook zij, de FBI heeft tijdens een ander, niet gerelateerd, onderzoek, e-mails gevonden die mogelijk een ander licht werpen op het eerdere besluit om niet tot vervolging over te gaan. Dit hebben zij vandaag in een brief aan het congres geschreven. Saillant is dat het hierbij lijkt te gaan om het onderzoek naar het sexting schandaal rondom Anthony Weiner.

Trump was natuurlijk door het dolle heen. Tijdens een speech in New Hampshire bracht hij het nieuws met zichtbaar genoegen. Dit is logisch want e-mails, zowel de gehackte als de van de privéserver verstuurde, zijn de enige kans die hij nog heeft om deze verkiezing te winnen. Want terwijl de ene na de andere vrouw naar buiten treedt met de claim te zijn betast door Trump, kon hij wel wat goed nieuws gebruiken.

Clinton heeft nu dan ook wel een serieus probleem. Want tot vandaag kon zij op alle vragen gewoon antwoorden:” De FBI heeft onderzoek gedaan, niks strafbaars gevonden, case closed!” Om vervolgens netjes haar excuses te maken. Nu het onderzoek is heropend kan het echter zomaar zijn dat zij alsnog vervolgd gaat worden.

Aangezien veel kiezers op dit moment zeggen te kiezen voor de minst slechte kandidaat, kan dit dus grote gevolgen hebben. Want ondanks dat het hiervoor genoemde onderzoek van voor “grab em by the pussy” was, zullen nu flink wat zwevende Amerikanen als volgt redeneren: “Trump zei domme, zeer macho, dingen maar staat niet terecht. Clinton wordt alwéér onderzocht door de FBI, we kunnen niet hebben dat de president in zo’n onderzoek en mogelijke rechtszaak verwikkeld is.”

Aan beide kanten van het spectrum is 25-30% van de stemmen overigens gewoon helemaal zeker, om te winnen zal er echter nog minimaal 15% nodig zijn. Als we dan ook nog eens de 3% greens en 7% libertarians meewegen, dan ziet u dat de meerderheden ineens toch wel fragiel blijken te zijn. Want met ongeveer 70% van de stemmen reeds vergeven en het bijzondere kiessysteem in de VS, kan het echt nog wel spannend worden.

Ik ben heel erg benieuwd naar de reacties van beide partijen komende nacht en de invloed op de peilingen. Maar het is nu wel duidelijk, in deze campagne is het doen van voorspellingen niet al te makkelijk. Want net op het moment dat je denkt dat je weet hoe het ervoor staat, tovert iemand weer een konijn uit de hoge hoed.

 

They saved the best for last

Afgelopen nacht was in Las Vegas het derde en laatste debat tussen Clinton en Trump. Na het eerste en tweede debat leek helder wat er zou gaan gebeuren, Clinton zou gaan fact checken en Trump zou waarschijnlijk weer veel gaan beledigen. Temeer daar dit debat werd geleid door FOX news presentator Chris Wallace. Fox staat bekend als een bijzonder conservatieve zender en als fan van Trump.

De punten die werden besproken in het debat reflecteerden dit ook wel, onderwerpen als de benoeming van een nieuwe rechter voor het hooggerechtshof, abortus, het recht op het dragen van wapens en immigratie. Maar Wallace deed het geweldig! Hij wist de kandidaten enigszins in het gareel te houden en liet ze niet zomaar wegkomen met onzin antwoorden. Hiermee bleek dit derde debat inhoudelijk het meest interessante en substantiële. Het eerste half uur was eigenlijk gewoon de moeite waard en ik had het idee dat er twee kandidaten met een kans stonden. Ook ditmaal voeg ik voor u de factcheck van npr toe, de meest plezierige om te lezen wat mij betreft.

Heel verdrietig werd ik toen de presentator een prachtige voorzet gaf aan Trump toen hij een vraag aan Hillary stelde over de Clinton foundation en de mogelijke dubieuze buitenlandse donaties en de invloed die daarmee gekocht zou zijn in de Amerikaanse politiek. Want hier zit iets niet lekker, het gaat om reusachtige bedragen uit soms dubieuze landen, het hoeft niet erg te zijn maar behoeft wel nadere uitleg en is daarmee een van de weinige zaken die Trump objectief kan aanhalen, naast de 33000 e-mails, om Clinton echt aan te pakken. En wat deed Trump? Hij kwam met platitudes zonder enige onderbouwing waardoor Clinton op meesterlijke wijze de vraag overnam en ombouwde naar een vraag over foundations van Trump en waar dat geld heen gaat. Vervolgens liet Wallace zien dat hij een bijzonder goed debatleider is door door te vragen naar een stichting die een boete voor een van de resorts van Trump zou hebben betaald. Hiermee wist Clinton deze onmogelijk nare, overigens ook terechte, vraag van een verlies in een eclatante overwinning om te bouwen. Overigens blijft de objectieve vraag aan Clinton, hoeveel geld uit welke bronnen is gekomen voor welke doelen, natuurlijk wel gewoon staan.

Trump was dus sterk, nouja eigenlijk vooral niet zwak, ook op inhoud. Hij gaf de perfecte republikeinse antwoorden op vragen over abortus, wapens en het hooggerechtshof.  Het leek erop dat hij zomaar zou kunnen winnen maar na een onnavolgbaar antwoord over Aleppo , Clinton “Such a nasty woman” te noemen en dan de opmerking dat hij de verkiezingsuitslag niet zomaar zou accepteren, was duidelijk dat Trump weer ging verliezen.

Want uiteindelijk werd het debat overschaduwd door die laatste opmerking van Trump. Hij stelde dat hij de uitslag van de verkiezingen niet zomaar zou accepteren. Want net als bij andere momenten waarop hij werd verslagen, zou zoiets de schuld van een ander zijn. In dit geval zou het om stembusfraude gaan. Dit is een hele stevige uitspraak die de bijl aan de wortel van de democratie zet. Ik verwacht dat hij door deze uitspraak, ondanks het, vanuit de republikeinse partij bezien in ieder geval, relatief goede inhoudelijke debat, alsnog mensen uit zijn eigen partij wegjaagt. Amerikanen zijn namelijk maar wat trots op hun vorm van democratie. Zijn trouwe achterban zal overigens weer tevreden zijn en hem nog hartstochtelijker steunen.

Wat betekent dit dan uiteindelijk? Dit betekent dat Trump immigranten, vrouwen, zwevende kiezers en weifelende republikeinen nog verder heeft weggejaagd. Hiermee is het lot van Trump echt bezegeld, Clinton gaat deze verkiezingen glansrijk en wellicht met historische overmacht winnen.

Het laatste debat en de faithless elector

Morgenavond, woensdag 19 oktober is het zo ver. Het derde en laatste debat tussen presidentskandidaten Trump en Clinton. De eerste twee debatten gaven genoeg stof tot nadenken maar lieten vooral zien dat beide kandidaten nog niet in staat waren een knock-out uit te delen.

Trump is sindsdien meer en meer in de problemen gekomen met filmpjes waarin hij zich laatdunkend en ongewenst seksueel uitlaat over vrouwen en meisjes. Clinton houdt vooral haar mond dicht. Zelfs de nieuwe e-mails die op wikileaks zijn verschenen, lijken haar niet te raken.

De republikeinse partij keert Trump ook meer en meer de rug toe, hetgeen zijn achterban enkel als een voordeel lijkt te zien. Zij willen namelijk iemand die geen onderdeel is van de politieke elite. Trump zal dan ook verschillende staten glansrijk gaan winnen. Uiteindelijk verwacht ik toch dat Clinton met de algehele verwinning aan de haal zal gaan.

Wat wel interessant is, is dat libertariër Gary Johnson nu rond de 7% peilt. Mocht hij een paar goede weken hebben, dan zou hij toch nog wat stemmen kunnen wegkapen bij Clinton of Trump en een beslissende rol gaan spelen in deze verkiezingen. Want als hij in bepaalde staten, ik denk dan aan staten waar Clinton en Trump binnen 5% van elkaar staan, bijvoorbeeld North Carolina, Iowa, Arizona en Ohio, een goed eindschot heeft, dan kan er nog veel gebeuren.

Alhoewel de nationale percentages tussen beide kandidaten in sommige peilingen heel dicht bij elkaar zitten, heeft Clinton toch een duidelijke voorsprong in kiesmannen. Dat komt direct voort uit het kiessysteem waarbij het winnen van genoeg kiesmannen om een meerderheid in het kiescollege te krijgen belangrijker is dan het behalen van een nationale meerderheid. Omdat dit het geval is, zie je bij iedere verkiezing dat kandidaten sommige staten gewoon links laten liggen en er eigenlijk geen campagne meer voeren, ofwel omdat ze toch al gewonnen hebben of omdat ze de staat al hebben opgegeven. Natuurlijk is dit financieel gezien verstandig, democratisch gezien is het bijzonder jammer.

Dan nog een laatste dingetje, iedereen heeft een hele sterke mening over Trump, zowel de voor- als de tegenstanders en dat is natuurlijk ontzettend interessant voor de neutrale toeschouwer. Het kan echter tot iets bijzonders leiden. Het staat kiesmannen in veel staten namelijk vrij om te stemmen op wie ze zélf willen. Ze kunnen dus afwijken van de kandidaat waar ze volgens de bevolking op moeten stemmen, een kiesman die dit doet, heet een faithless elector. Dit gebeurt zelden, voor het laatst in 2004, maar zou nu zomaar kunnen gaan gebeuren. Want als ik kijk naar de emoties tégen Trump, zelfs binnen zijn eigen partij, dan zou het mij niks verbazen als er kiesmannen gaan zijn die vinden dat zij hun geweten moeten volgen en niet op Trump willen stemmen. Ook sluit ik niet uit dat Trump tussen de verkiezingsdag op 8 november en de dag dat de kiesmannen bijeen komen, 19 december, nog iets onhandigs zegt of doet, waardoor hij mensen afstoot.

Het derde en laatste debat zal naar mijn stellige overtuiging wederom weinig tot geen effect hebben op de peilingen. Trump zal als een olifant door de porseleinkast gaan en Clinton zal roepen dat ze fact checken op haar website. De achterbannen zullen hun kandidaat tot winnaar uitroepen, en uiteindelijk zullen we moeten afwachten wat voor onthullingen de laatste weken van de campagne nog gaan brengen.

 

 

 

Borstvoeding in het openbaar, op tv en in het parlement

Ik denk dat ik dit maar de, onofficiële, want de officiële wereld borstvoeding week was 1-7 augustus, week van de borstvoeding ga noemen. In de Verenigde Staten was er namelijk bijna iedere dag wel een item op tv over borstvoeding in het openbaar.

Dat land lijkt zo ongeveer 50/50 verdeeld te zijn zonder noemenswaardige tussengroep waar het aankomt op borstvoeding. De ene helft wil borsten het liefst bedekken met zoveel mogelijk stof en wegstoppen, de andere helft heeft het liefst dat vrouwen altijd en overal vrij en blij hun kinderen kunnen voeden. Deze meningen verdedigen ze aan beide zijdes dan ook nog eens met grote hartstocht. Voor meer informatie raad ik de Huffington post van harte aan. Van een ding kan je zeker zijn, als een vrouw borstvoeding geeft in het openbaar in de VS zal ze met mensen te maken krijgen die haar verfoeien maar aan de andere kant ook die haar prijzen. Beide reacties zijn gewoon te bezopen voor woorden. Borstvoeding is misschien wel het meest natuurlijke wat een vrouw kan doen en iets waar ik als man heel jaloers op ben. Je kind op die manier kunnen voeden, lijkt mij geweldig. En ja, voor de criticasters onder de lezers ik weet dat het niet altijd een feest is en ook niet altijd even goed lukt.

Na terugkomst uit Amerika, was er een kleine borstvoedingsrevival in Engeland. Hier gaf realityster Sam Faiers live op tv, tijdens een interview, borstvoeding. Haar zoontje had ineens honger gekregen. Ze twijfelde geen moment en legde hem aan de borst, wel bedekte zij de baby en haar borst met een doek. Dit deed zij overigens expliciet niet omdat het van de omroep moest maar omdat zij dat zelf prettiger vond. De presentatoren meldden nog even, om zichzelf in te dekken, dat zij niet om de doek gevraagd hadden en gingen gewoon verder met hun werk. Op twitter werden zij alle drie geprezen.

En dan, gisteren gebeurd, vandaag uitgebreid in het nieuws, Unnur Bra Konradsdottir, parlementslid in IJsland. Zij had een wetsvoorstel ingediend waar in principe alle vragen al door haar waren beantwoord. Maar plotseling was er toch nog een vraag die zij moest beantwoorden als indienster. Zoals gewoonlijk had zij haar dochter bij haar. Maar terwijl zij naar het spreekgestoelte wilde gaan, kreeg dochterlief honger en leek ze te gaan huilen. Dus gaf zij haar dochter, tijdens de beantwoording, de borst. Nou weten we al langer dat feminisme in IJsland groot is, maar dit is echt geweldig!

Begrijpt u me niet verkeerd, ik wil niet zeggen dat alle vrouwen overal in het openbaar borstvoeding moeten gaan geven. Als vrouwen het prettiger vinden dit binnenshuis te doen of met een doek die zorgt voor enige privacy, dan is dat vanzelfsprekend prima. Maar het moet de keuze zijn en blijven van de vrouw, zelfs als dat betekent dat we wellicht hier of daar een borst of tepel in het openbaar zien. Gelukkig hebben we in Nederland de rechten wat betreft borstvoeding en kolven vrij goed op orde, alhoewel lactatiekundige zorg natuurlijk gewoon in het basispakket thuis hoort, zelfs op het werk. Daarnaast hebben we  in Nederland al enkele borstvoedingsvriendelijke gemeentes. Dit betekent concreet dat er per 50 pasgeborenen tenminste één voeden-kan-hier-sticker bij een etablissement hangt. Kennelijk hebben we dit nodig, ik zou liever een voeden-kan-overal-campagne, met wellicht een bijbehorend wetje dat dit expliciet mogelijk maakt, zien.

 

Trump versus Clinton, Ik heb er de kracht niet meer voor

Ik heb er helemaal geen zin meer in. Dit tweede debat tussen Trump en Clinton ging over zo mogelijk nog minder dan het eerste debat. We hebben geleerd dat Trump heeft gezegd graag vrouwen onzedelijk te betasten en dat Bill Clinton wellicht tenminste vier vrouwen seksueel heeft misbruikt.

Verder maakten beide kandidaten elkaar vooral verwijten over alles wat je zou kunnen verzinnen. Het was een regelrechte wanvertoning die niks te maken heeft met politiek of het landsbestuur. Ik heb werkelijk niks gezien of gehoord waar we inhoudelijk iets mee kunnen. Het leek een 90 minuten lange uitzending van een waardeloze Britse tabloid of een hele slechte versie van de Privé.

Het ging al mis voor het debat goed en wel begonnen was met een persconferentie die Trump gaf. Hierbij waren vier vrouwen aanwezig die beweerden seksueel te zijn misbruikt door Bill Clinton. Iets wat natuurlijk een serieuze zaak is en altijd onderzocht moet worden en als er vermoedens zijn dat dat niet goed zou zijn gedaan, dan moet dat alsnog goed gebeuren. Maar deze zaken waren al geruime tijd bekend en zijn ook onderzocht.

Deze hele campagne wordt dus gereduceerd tot een softcore pornofilm. Het gaat hier wel over de leider van een van de machtigste landen op aarde. Ik wil liever horen wát ze willen doen dan wíe ze willen doen. Er werd ook nog wel wat gezegd over dingen die zijdelings op inhoud leken, daarvoor verwijs ik jullie maar meteen naar de factcheck, vooral omdat de helft gewoon weer bij elkaar gelogen is.

Ik word steeds minder positief over beide kandidaten en dit is een sentiment dat je ook in de VS meer en meer voelt. Vooral nu Clinton de lijfspreuk van Michelle Obama: “When they go low, we go high.” Lijkt te hebben vervangen door: ”When they go low, we go lower.”. Iets wat zeker tegenover Trump heel moeilijk is, want niks lijkt hem te laag.

Wel lijkt Clinton het debat wederom net te hebben gewonnen maar het zal haar ook nu geen extra stemmen opleveren. Zoals de laatste weken gewoonlijk, kan ze beter wachten tot de media wederom een fragment van een racistische of vrouwonvriendelijke Trump openbaren.

 

 

 

 

Worst debate EVER!!

Wat was dat een waardeloos debat gisteren. De runningmates van Trump en Clinton, Mike Pence en Tim Kaine mochten opdraven voor een televisie debat. Ik had de stille hoop dat er wellicht iets uit zou komen dat ergens in de verte te maken zou kunnen hebben met inhoud. Dat viel vies tegen.

Nou was er wel enige inhoud natuurlijk, vooral Kaine maakte wel een paar puntjes. Ik vond vooral het duidelijk goed voorbereide “deportation nation”, als term om de migratieplannen van Trump te beschrijven, zeer gevat. Ook maakte hij als conservatief christen goed duidelijk dat hij tegen abortus is maar dat vrouwen vooral vertrouwd moeten worden zelf de juiste keuze te maken.

Pence wees vooral op de werkgelegenheid die hij als gouverneur had helpen creëren. Verder probeerde hij het vooral zo weinig mogelijk over Trump of zijn beleid te hebben. Hij kwam rustiger en zelfs presidentieel over.

Kaine daarentegen kwam over als een opgewonden tiener die een koffie of tien teveel op had. Ik vond het echt een beetje beschamend. Zeker toen hij voor de zoveelste keer interrumpeerde en het debat weer eens onverstaanbaar werd. Voor degenen die benieuwd zijn naar de inhoudelijke puntjes en vooral de factcheck daarop raad ik deze link aan.

Al met al was het interessant om te zien hoe Kaine probeerde met Trumpachtige aanvallen Pence aan het wankelen te brengen. Pence, die vijf jaar lang zijn eigen live radiotalkshow heeft gehad, wankelde echter niet. Hij rechtte zijn rug en bleef strak op zijn boodschap zitten. Wel viel op dat hij op geen enkel moment uitspraken van Trump verdedigde hetgeen het debat geen goed deed natuurlijk. Het leken nu wel twee mensen die volkomen langs elkaar heen praatten.

Mijn conclusie is dan ook dat Kaine wellicht een paar inhoudelijke punten heeft kunnen maken maar dat zijn presentatie zo waardeloos was dat ik mij niet kan indenken dat hij iemand heeft overgehaald Clinton te steunen. Pence daarentegen zette een gedegen optreden neer, ik denk echter dat hij daarmee vooral zichzelf dient in een willekeurige komende verkiezing.

Clinton versus Trump, maar wie heeft er nou gewonnen?

We hebben allemaal tenminste een deel van het debat tussen Clinton en Trump gezien. In de Verenigde Staten hebben zelfs bijna 81 miljoen mensen het debat gezien. Waarom dit aantal zo hoog was? Omdat deze verkiezingen heel bijzonder zijn. Misschien wel de ultieme insider, Clinton, en de ultieme outsider, Trump, strijden tegen elkaar. Een groter verschil tussen de kandidaten heb ik nooit gezien.

Trump is doorgaans nogal onbehouwen en Clinton vrij stijf en “gemaakt”. De verwachtingen voor het debat waren dan ook hoog gespannen, hoeveel leugens zou Trump gaan vertellen en hoe zou Clinton proberen om sympathiek over te komen?

Laat ik maar direct met de deur in huis vallen. Trump loog en beledigde erop los en Clinton kwam over als een emotieloze betweter. Naar Nederlandse en misschien wel Europese maatstaven heeft Clinton het debat overigens eenvoudig gewonnen. Ze was degene die daadwerkelijk plannen ontvouwde en uitlegde, daarnaast was zij de enige die snapte dat het een debat was en geen schreeuwwedstrijd. Wel kwam zij op mij over als een betweter met haar vele verwijzingen naar de factchecker op haar website. Ook lijkt ze moeite te hebben een natuurlijke lach op haar gezicht te toveren. Iets wat bijvoorbeeld Obama, zeer goed af gaat. Dit alles gecombineerd met de e-mailschandalen zorgt ervoor dat ze erg gemaakt en afstandelijk overkomt op Amerikanen.

Aan de andere kant, Trump maakte natuurlijk ook een paar punten. Vooral op de persoon gericht. De claims die hij deed aangaande Clintons plannen waren veelal niet (helemaal) waar. Ook kwam hij een paar keer bijzonder grof uit de hoek. Maar dit is precies waarom een deel van de Amerikanen achter hem staat. Daarnaast wist hij Clinton neer te zetten als betweter, als iemand die alles met “feitjes” af wil doen. De redeneertrend is dan dat alles nu is wat het is vanwege politici als Clinton en dat is fout dus alles wat op de oude manier gaat, is dan ook fout.

Wat verder opviel is dat de moderator had besloten een zeer passieve rol aan te nemen. Trump hield zich nauwelijks aan de vragen of onderwerpen en besloot iedere keer zelf waar hij het over wilde hebben. Een interessante keuze maar wat mij betreft had er wat meer naar concrete oplossingen gevraagd mogen worden.

Hoe het ook zij, in de Verenigde Staten zijn de kiezers er nog lang niet uit. Zie ook de verzamelde polls op de Huffington post. Het is voor ons in Nederland moeilijk voor te stellen dat na een debat als dit iemand nog op Trump zou willen stemmen maar juist doordat hij zo anders en authentiek is, trekt hij mensen. Er zijn zelfs kiezers die in eerste instantie Bernie Sanders steunden en nu zijn overgestapt naar Trump. Dat is dus van de linker flank van de democraten naar de rechter flank van de republikeinen. In Nederland zien we dat ook met mensen die twijfelen tussen de SP en de PVV maar dat zijn tenminste nog twee partijen die een, in de basis, bijzonder linkse sociale agenda voeren.

Maar wie er nou heeft gewonnen? Al met al hebben beide kandidaten precies gedaan wat er werd verwacht. Wellicht dat Clinton iets meer mensen heeft weten te overtuigen maar ik denk dat het debat, door Amerikaanse ogen uiteindelijk toch een gelijkspel is. In die zin dat geen van de kandidaten veel stemmen bij de ander of bij de groep zwevende kiezers heeft weten te winnen. Dit ondanks dat de Clinton- en Trump-aanhang en bijbehorende media er natuurlijk volkomen van overtuigd zijn dat hun kandidaat heeft gewonnen.